Het huwelijk

God heeft man en vrouw voor elkaar bestemd.

Door elkaar hun liefde te geven en open te staan voor nieuw leven als vrucht van hun liefde, vormen ze een beeld van de overstromende liefde van God. Het sacrament van het huwelijk komt tot stand door een belofte van trouw van een man en een vrouw. Deze belofte wordt in het openbaar uitgesproken ten overstaan van God en van de kerkgemeenschap, die vertegenwoordigd wordt door getuigen.

Door God geroepen …

Een gezin stichten vergt van man en vrouw de totale inzet van hun persoon. Het is daarom dat Christus het menselijk huwelijk heeft verheven tot een sacrament. Het geeft aan de gehuwden kracht en moed om elkaar te helpen en lief te hebben, maar ook vreugde en bereidwilligheid om kinderen te aanvaarden en op te voeden. Het huwelijk wordt gesloten door het wederzijdse ja-woord van beiden. Zo ontvangen ze door de genade dezelfde liefde en trouw als die welke Christus had voor zijn kerk.

De priester (of een andere persoon die door de kerk daarvoor de bevoegdheid heeft gekregen) roept Gods zegen over het paar af.

Het is niet een priester die het huwelijkssacrament toedient, maar man en vrouw dienen het elkaar toe. Het huwelijk wordt voltrokken door de lichamelijke vereniging van het nieuwe paar. Man en vrouw moeten vrij zijn van elke verplichting of dwang. Zij schenken zich aan elkaar om - tot de dood hen scheidt - een volkomen levensgemeenschap te vormen die openstaat voor het ontvangen van kinderen. Voor een huwelijk met iemand die niet katholiek is maar wel is gedoopt, is verlof nodig van de bisschop. Voor een huwelijk met iemand die niet gedoopt is, dient bij de bisschop om dispensatie gevraagd te worden.